آشوب‌ها و درس‌هایی که باید آموخت

شناسه نوشته : 27221

1398/09/02

تعداد بازدید : 203

آشوب‌ها و درس‌هایی که باید آموخت
روند تحولات این ماجرا و به ویژه کاهش سریع اعتراضات مردمی پس از بیانات مقام معظم رهبری مدظله العالي در آغاز درس خارج فقه در روز یک شنبه 26آّبان 98، بار دیگر اعتماد و باور مردم به نظام و پایبندی آن‌ها به اصول و ارزش‌های انقلابی را نشان داد این واقعیت بیش از هرچیز مسئولیت دولتمردان را سنگین‌تر می‌کند تا با تلاش بیشتر و هوشمندانه‌تر به وظایف خود در خدمت‌رسانی به مردم و به ویژه اقشار محروم به درستی عمل کرده و این اعتماد مردم را پاس بدارند.

موفقیت مردم ایران در مقابله با حوادث امنیتی روز‌های اخیر که در پی اجرای مصوبه مدیریت مصرف سوخت آغاز شده بود، بار دیگر صلابت و اقتدار نظام جمهوری اسلامی و ظرفیت آن در مواجهه با چالش‌های گوناگون را اثبات کرد و نشان داد که همانگونه که در عرصه‌های نظامی، سیاسی و اقتصادی ملت ایران توانست، استقلال و تمامیت ارضی و استحکام و ثبات داخلی خود را دربرابر تکانه‌های آن حفظ و آن‌ها را به فرصتی برای تحکیم و تقویت نظام حفظ کند، در مقابله با چالش‌های امنیتی نظیر وقایع اخیر نیز توان و ظرفیت انقلاب اسلامی به اثبات رسید.

اگرچه دشمنان بیرونی و عوامل ضدانقلاب بار‌ها اعلام کرده‌اند که در روند تشدید تحریم‌های اقتصادی و فشار حداکثری علیه مردم ایران در ماه‌های اخیر منتظر چنین لحظه‌ای بودند تا با تغییر قیمت سوخت بتوانند اهداف و برنامه‌های خود از فشار حداکثری در ایجاد بی‌ثباتی داخلی را عملیاتی کنند، اما تردیدی نیست که اگر در اجرای مصوبه مدیریت سوخت به الزامات آن در روشنگری افکار عمومی و برنامه ریزی دستگاه‌ها برای کاهش پیامد‌های آن توجه می‌شد، حوادث اخیر به‌وقوع نمی‌پیوست و یا اگر اعتراضاتی صورت می‌گرفت، دامنه و سطح آن بسیار محدودتر بود.

تجربه حوادث به‌وقوع پیوسته در آغاز اجرای این طرح در دولت نهم و همچنین آشوب‌های دی‌ماه ۱۳۹۶ که نقطه آغاز آن نیز انعکاس خبر پیش‌بینی افزایش قیمت سوخت در بودجه سال ۱۳۹۷ بود، ایجاب می‌کرد که دولت در اجرای مصوبه اخیر بسیار هوشمندانه‌تر و هماهنگ‌تر عمل کند و اینگونه نباشد که دوسه‌روز بعد از اعلام و اجرای آن و زمانی که اعتراضات مردم با هدایت بیگانگان و با محوریت شبکه‌های ماهواره‌ای و فضای مجازی و هسته‌های عملیاتی داخل تبدیل به آشوب شده بود، تازه به فکر چاره افتاده و سعی نمایند برای پیامد‌های این افزایش سوخت برای اقشار و صنوف مختلف برنامه‌ریزی و یا دسترسی به شبکه اینترنت را محدود کنند، که البته باید این معضل را به پای ضعف‌های دولت نوشت که در سال‌های اخیر موارد مشابه فراوانی دارد که در اینجا مجال پرداخت به آن نیست. اما خود این حادثه چند درس مهم داشت که اجمالاً به آن‌ها اشاره می‌شود:

۱- تبدیل سریع اعتراضات به آشوب و سلب امنیت اجتماعی مردم نشان داد که دشمن در این ماجرا یکی از مهم‌ترین نقاط قوت نظام در سال‌های اخیر که محصول تلاش‌ها و مجاهدت‌های نیرو‌های دفاعی و امنیتی بوده و کشور عزیزمان ایران را در بحرانی‌ترین منطقه جهان حفظ کرده بود، هدف گرفته است. اقدامات سازماندهی شده و مشابه در حمله به بانک‌ها، غارت فروشگاه‌های بزرگ، حمله مسلحانه به برخی مراکز انتظامی و بسیج و حتی تلاش برای خلع سلاح آن‌ها نشانگر گوشه‌ای از برنامه‌ریزی حساب شده هسته‌های عملیاتی داخلی با هدایت جریان‌های ضدانقلاب بیرونی است که تقدیم حدود ۱۰ شهید از نیروی انتظامی و بسیجی نشانگر عمق این فتنه است که البته با هوشیاری و دقت نیرو‌های مسئول به سرعت مهار شد.

۲- وقایع اخیر عمق کینه دشمنان نظام اسلامی علیه مردم ایران را آشکار کرد، بیانیه‌های رسمی کاخ سفید و وزارت خارجه امریکا در حمایت از آشوب‌ها و دل‌سوزاندن آن‌ها به خاطر قطع ارتباط شبکه آشوبگران در پوشش ادعایی حمایت از مردم ایران در شرایطی است که پیش از این امریکایی‌ها بار‌ها اعلام و تأکید کرده بودند که آنقدر به مردم ایران فشار می‌آورند که نان برای خوردن نداشته باشند. در همین زمینه، شبکه بی‌بی‌سی وابسته به دستگاه جاسوسی انگلیس که این روز‌ها به شدت نگران خاموش شدن اعتراضات و آشوب‌هاست، در گزارشی صراحتاً هدف اصلی غرب در ایجاد فشار‌ها و تحریم‌ها علیه ایران را، به تنگ آوردن مردم ایران دانسته و تأکید می‌کند که هدف امریکا از تشدید و ادامه تحریم‌ها به تنگ آوردن مردم ایران تا جایی است که آن‌ها علیه دولت شورش کنند. این صراحت دشمنان محور اصلی مرزبندی میان اعتراضات و آشوب‌هاست و سبب شد که حتی آن بخش اندک از مردم ایران که برای اعتراض به این مصوبه به خیابان آمده بودند، به سرعت صف خود را از آشوبگران جدا کرده و در تخریب و اغتشاش با آن‌ها همکاری نکنند و به همین دلیل آشوب‌ها به سرعت مهار و کنترل گردید.

۳- بیانیه اخیر جمعی از فعالان سیاسی مدعی اصلاح‌طلبی که در پوشش حمایت از معترضان و برای موج‌سواری بر این اعتراضات صادر گردیده و بدون اشاره به نقش این جریان در ضعف‌ها و ناکارآمدی‌های دولت‌های یازدهم و دوازدهم و شورای شهر کنونی، صرفاً نیرو‌های جان بر کف انتظامی و امنیتی را هدف قرار می‌دهد، یکی دیگر از اضلاع و ویژگی‌های آشوب‌های اخیر است. در این بیانیه ۷۷ نفره که اغلب امضاکنندگان آن از عوامل اصلی فتنه‌های تیر ۷۸ و خرداد ۸۸ هستند، بدون اشاره به زمینه‌ها و پیشینه وقوع این حوادث که بخشی از آن در بالا اشاره شده با ادعای پاسخ خشونت‌بار به تجمعات مردمی در اعتراض به گرانی بنزین آمده است: «شلیک بی‌محابای تفنگی که از محل بیت‌المال برای دفاع از مردم فراهم شده به سوی شهروندان عادی و غیرمسلح که برای ابراز اعتراض یا خشم خود به خیابان آمده‌اند، مطلقاَ و فارغ از موضوع اعتراض، غیرقابل توجیه و جنایتی است که قانون و دستگاه قضا، نباید لحظه‌ای در تعقیب بانیان و آمران و عاملان آن تعلل کند».

این سبک از بیانیه‌نویسی از کسانی که نقش اصلی در فتنه‌های گذشته داشته و عامل اصلی تشدید تحریم‌ها علیه مردم ایران هستند، نوعی فرار به جلو برای پرهیز از پاسخگویی است چراکه نگاهی به آمار شهدا و مجروحان نیرو‌های انتظامی و بسیج و همچنین سطح خسارات وارده به مراکز حساس نشانگر آن است که اگر دفاعی از سوی نیرو‌های محافظ امنیت از این مراکز صورت گرفته، نه علیه مردم معترض، بلکه علیه عوامل مزدور دشمن است که مسلحانه و بعضاً با تیربار به مراکز حمله کرده، قصد خلع سلاح و یا انفجار مخازن سوخت و پالایشگاه‌ها را داشته و از آن طریق می‌خواستند کشور را با بحران مواجه کنند. اما نکته تلخ‌تر از کتمان این واقعیت توسط این مدعیان دروغین حقوق ملت، نقشی است که این‌ها با این بیانیه‌نویسی خود به عنوان عوامل ستون پنجم برای دستگاه‌های مدعی حقوق بشر جهانی دارند ایفا می‌کنند تا آن مراکز بتوانند با استناد به آن ایران را محکوم کنند.

۴- روند تحولات این ماجرا و به ویژه کاهش سریع اعتراضات مردمی پس از بیانات مقام معظم رهبری مدظله العالي در آغاز درس خارج فقه در روز یک شنبه 26 ابان98، بار دیگر اعتماد و باور مردم به نظام و پایبندی آن‌ها به اصول و ارزش‌های انقلابی را نشان داد این واقعیت بیش از هرچیز مسئولیت دولتمردان را سنگین‌تر می‌کند تا با تلاش بیشتر و هوشمندانه‌تر به وظایف خود در خدمت‌رسانی به مردم و به ویژه اقشار محروم به درستی عمل کرده و این اعتماد مردم را پاس بدارند.


روزنامه جوان-2-9-98